We vinden het heel normaal dat we voor lichamelijke klachten en ongemak een bezoekje inplannen bij de huisarts. En is er meer gespecialiseerde hulp nodig, dan is de huisarts degene die dat vaststelt en regelt. Een poortwachtersrol die zich ruimschoots bewezen heeft.
Oud gedeputeerde Gerard Hazenkamp verbaast zich erover dat een dergelijke poortwachtersrol niet aanwezig is op het gebied van maatschappelijke hulp. Of het nu gaat om psychische, maatschappelijke of sociale vragen? Op dit moment worden mensen vaak van het ene loket naar het andere gestuurd. Niet effectief en nog eens onnodig kostenverhogend, zo is het oordeel van Hazenkamp. Waarom niet een ‘huisarts’ instellen voor maatschappelijke zorg die kan inschatten welke type zorg op dat moment het best van toepassing is? Op dit moment is er een aanbodgericht karakter van allerlei hulpverleners die deels vanuit eigenbelang een cliënt wel – of juist niet – willen helpen.
Juist mensen die kwetsbaar zijn kunnen lang niet altijd inschatten of de eerste ‘toevallige’ hulpverlener de beste hulp verleent. Onderzoekster Bouchra Dibi pleit eveneens voor een vertrouwenspersoon die op buurt- en wijkniveau actief is, en die vanuit cliëntperspectief veel beter kan inschatten welke hulp het best is.
Terug
